Wat moet ik in vredesnaam met dit olifantje?, vroeg Aimée Zito Lema zich vertwijfeld af, toen zij in het Parlarie-archief aan het grasduinen was. Na een reeks interviews met verstokte “Spaarndammers’’, kwam de aap over deze Murugan al gauw uit de mouw!
Lees vooral het verhaal over de wonderbaarlijke komst van dit olifantje en hoe dit in de Spaarndammerbuurt terecht kwam:
In 1954 schreven stafleden van het wijkcentrum en toenmalige kinderbadhuis in de Zaanstraat een brief aan president Pandit Nehru van India, met de boodschap dat het voor de buurtkinderen zo goed zou zijn om een olifantje te krijgen, dat wel in Artis verzorgd kon worden. Bijna ongelooflijk, maar datzelfde jaar nog schonk Nehru de kinderen van de Spaarndammerbuurt daadwerkelijk de bijna twee jaar oude mannetjes-olifant Murugan, die niet veel later per schip in de Houthaven arriveerde.
Op 4 juni 1955 liep de hele Spaarndammerbuurt – met de kinderen voorop – uit, want toen hield Murugan er zijn triomfantelijke intocht met een paar Artis-oppassers die verkleed en geschminkt gingen als Indiërs.
In Artis waren ze aanvankelijk dolblij met een mannetje, maar die blijdschap bleek van korte duur, want Murugan had geen kaas van ‘nageslacht’ gegeten. Hij paradeerde namelijk veel liever met zijn oppasser door de dierentuin dan dat ie achter de vrouwtjes aanging. Daardoor werd ie echter wel het lievelingsdier van de bezoekers en ook zijn soortgenoten waren dol op hem.
De kleine Murugan werd met zijn 6000 kilo uiteindelijk een kanjer van een olifant en stierf in 2003 met zijn 50 jaar als oudste olifant ooit in een Europese dierentuin. Zijn dood dompelde alle Artis-olifanten in diepe rouw.
Weg die muur! 